ท่านพุทธทาสทรงจำกัดความของคำว่า ศิลป ไว้ว่า

​

​

​

ความสำเร็จที่บวกกันเข้ากับความงดงาม  

และบวกกันเข้ากับความมีฝีมือ

​

​

    วัตถุประสงค์ของการกระทำทุกอย่างอยู่ที่ความสำเร็จประโยชน์

จะเป็นความสุขหรือเป็นอะไรขึ้นมาได้ตามต้องการนี้ต้องมีแน่

นี้ถ้ามันบวกกันเข้ากับความงดงาม

มันก็มีความหมายออกไป

เพราะว่าความสำเร็จประโยชน์ที่ไม่งดงาม ก็มีเหมือนกัน

คือมันเป็นธรรมดาๆ

แต่ความสำเร็จประโยชน์ที่มีความงามแสดงอยู่ในนั้น

​

มันจับใจผู้คนมากกว่า

และความงามนั้นจูงใจคนให้สนใจ

จูงใจคนให้ทำตาม

​

นี้เป็นความงามในทางธรรม

เป็นความงามของการประพฤติ ของมรรยาท ของการกระทำ

เมื่อเขาเห็นแล้วก็ยินดี พอใจ เลื่อมใส สมัครใจเอาอย่าง

​